PLUMBI Verbera

PLUMBI Verbera

in l. 7. de exactionib. in Cod. Theodos. poenae genus, quod plumbatô, h. e. flagellô, cuius lora plumbeis globulis in extremo instructa erant, infligebatur. Idem cum Plumbatarum verberibus, de quibus in l. 2. de exact. tribut. l. 10. C. alibique passim. Unde l. un. C. de his qui potentiorum nomine, praecipiunt Imperatores cos, qui in potentiores litem transtulerint, plumbô adfectos, relegari etc. Vox et supplicii genus frequens, inprimis in Vitis Sanctorum. Ambrosius de Passione Gervasii et Protasii, Tunc indignatus Comes Astacius, iussit eum tamdiu de plumbatis contundi, quandiu exhalaret spiritum. In libello Passionis Valeriani, Tiburtii et Maximi Martyrum, igitur cum pervenisset ad Almachum, quod Maximus cornicularius, cum suis omnibus esset factus Christianus, iussit eum tamdiu plumbatis tundi, quamdiu spiritum redderet etc. Nobilibus tantum irrogari consuevisse, sicut eqvuleus plebeiis, ex Prudentio colligitur, qui, de S. Romani Martyrio agens, cum in eum eqvuleus paratus fuisset, hostes, comperto Nobilem eum esse, illô remotô, plumbatis fuisse usos, ait, v. 114.

Iubet amoveri noxialem stipitem,

Plebeia clarum poena ne damnet virum,

Tundatur, inquit, tergum crebris ictibus,

Plumbôque cervix verberata extuberet.

Persona quaeque competenter plectitor:

Magnique refert, vilis, an sit nobilis,

Gradu reorum forma tormentis datur.

At suppliciô hôc mulctare nefas ingenuos homines, ab eoque omnem Curialem ordinem exemptum fuisse, docet Cod. Theodos. l. 80. de Decur. l. 4. et 7. de exact. l. 54. de Haeret. et l. 3. de Quaest. Qua de re vide Macros Fratres in Hierolex. Auctoresque laudatos Brissonio de Verbor. signif. sed inprimis Meursium, in Glossar, voce Πλουμβάτον, et Iac. Gothofredum, ad l. 2. Cod. modo laudatide Quaest. nec non supra in voce Catomidiari, ac infra, ubi de Poena theatrali.